Autor: Katarzyna Pilorz

Metoda Iyengara ewoluowała w stronę wykrywania coraz subtelniejszej pracy w pozycjach prostych, które samym swoim kształtem nie wymuszały intensywnej pracy. Ta intensywność zaczęła się przejawiać w sferze poszukiwania ruchów ustawiających pozycję od środka. Dzięki temu Iyengar zaczął również używać asan do oddziaływania na organy wewnętrzne. To zastosowanie wydaje mi się jednak ubocznym w stosunku do tego, co okazało się być celem samym w sobie praktyki asan – miał być nim stan medytacyjny umysłu.

więcej

W tym artykule chciałabym przedstawić szerszy kontekst dla rozumienia tego kluczowego w praktyce hatha jogi pojęcia. Nie ukrywam, że wywód ten zmierzać będzie do rozbicia powszechnego – wąskiego pojmowania vinyasy. Ponadto chciałabym przy tej okazji przeanalizować swoistą ewolucję, jaką przeszło podejście Iyengara do praktyki vinyasy. Mam nadzieję, że artykuł ten naświetli podstawowe różnice między podejściem Iyengara i – wywodzącym się od Krishnamacharii – propagowanym współcześnie przez Pattabhi Joisa.

więcej

Na potrzeby tego wykładu Abhi przestudiowała dostępną korespondencję mailową Gurujiego dotyczącą treningów. Fragmenty jego wypowiedzi z wybranych – w miarę aktualnych maili – były projektowane na ekranie i każdy z nas mógł je osobiście przeczytać. W tych wypowiedziach przewijał się jeden i ten sam wątek – kandydaci przestępujący do kształcenia w takiej formie powinni być odpowiednio dojrzali – zarówno w sensie praktyki asan i pranayam jak też w wymiarze osobowościowym. Innymi słowy ich ciało i umysł miały być już „przepalone praktyką”.

więcej

Dwa kolejne wystąpienia Abhi miały formę prezentacji – podobnie jak wcześniejsze – wygłoszone drugiego dnia – dotyczące nowego systemu certyfikacyjnego. Oba jednak miały pewną cechę wspólną – oscylowały mianowicie wokół dychotomii. Pierwsze z nich zatytułowane było „Core of Iyengar Yoga” traktowało między innymi o formalnym vs nieformalnym sposobie kształcenia – poznawania. Drugie zaś odnosiło się do ważkiej kwestii treningów nauczycielskich – opierało się na podziale doświadczenia edukacyjnego na subiektywne i obiektywne. Spróbuję przybliżyć obie pary pojęć w kontekście wystąpień Abhi.

więcej

Prasianta interesował również udział ego w procesie uczenia się, stawania nauczycielem. Podkreślał on ważność bycia uczniem niezależnie od bycia nauczycielem ponieważ bycie uczniem gwarantuje nieustanne zainteresowanie tematem, drążenie – a to jest najważniejszym elementem praktyki. Motywacją do praktyki nie powinno być – wykonanie pozycji i jej doskonałość ale ciekawość i dociekliwość.

więcej

Zanim dobrze usiadłam na swoim miejscu – choć przyszłam punktualnie – Abhi zdążyła otworzyć swoje przemówienie przechodząc natychmiast do konkretów. Na tablicy widniał slajd pokazujący, które stopnie nauczycielskie dotychczasowego systemu zostaną przyporządkowane do nowych stopni sytemu, obowiązującego od … wczoraj (dzień rozpoczęcia Yoganusiasanam). Raya wręczył mi skrypt – podobnie jak innym tam obecnym – zawierający wstępny zapis założeń zupełnie nowego podejścia do egzaminów i nowego systemu stopni nauczycielskich.

więcej