Autor: Katarzyna Pilorz

Początkowo wydała mi się dość porywcza i surowa. Jednak wkrótce odkryłam, że te cechy wypływają z jej niebywałego zaangażowania w rolę nauczyciela, totalnego oddania temu, co robi. Jest absolutnie skupiona w trakcie klasy, jej zajęcia mają zwarty rytm. Nawet, kiedy przerywa sekwencję, żeby nam coś dłużej wyjaśnić przykuwa uwagę słuchaczy utrzymując rytm narzucony w trakcie wykonywania asan.

więcej

Latem 1935 roku trwały intensywne przygotowania do pokazu jogi w pałacu Maharadży. Zapewne pokaz ów był wyrazem wdzięczności za patronat Maharadży dla szkoły jogi prowadzonej przez Krishnamacharyę. Główną rolę w tej demonstracji asan miał odgrywać młody adept jogi – Keshavamurthy, z którym Iyengar dzielił los podopiecznego surowego nauczyciela. Keshavamurthy jako faworyt Krishnamacharyi poza yogashalą nie mógł liczyć na specjalne względy – podlegał tym samym rygorom co młody Iyengar, obciążony był tymi samymi obowiązkami w domu. Właśnie wtedy na trzy miesiące przed ważnym pokazem główny jego uczestnik zniknął bez śladu.

więcej

Wczoraj w godzinach rannych dotarła do nas dewastująca informacja o nagłej śmierci Gity Iyengar. Jej odejście jest niepowetowaną stratą dla nas – uczniów i praktykujących jogę Iyengara, a wyrwa, która powstaje jest tym bardziej przepastna, że dla wielu z nas trudno znaleźć pocieszenie, którym była właśnie jej osoba po śmierci Gurujiego. Przeżyła go niespełna 4 i pół roku umierając – ukończywszy zaledwie 74 lata i 8 dni życia. Życia, które w całości poświęciła propagowaniu metody Iyengara.

więcej

Pierwszą nieoczywistą kwestią jest długość trwania terminowania Sundararadży u swojego Mistrza. Drugą zaś zakres i głębokość oddziaływania, jaki ten kontakt odcisnął na metodzie wypracowanej już samodzielnie przez Iyengara. Otóż wydaje się, że okres między rozpoczęciem roku szkolnego w 1934 a jego zakończeniem w 1937 nie jest zbyt długi. Do tego właściwa – systematyczna nauka rozpoczęła się dopiero w czerwcu 1935. Jednak w przeciągu tych dwóch lat BKS Iyengar zdążył na tyle mocno przesiąknąć wizją jogi swojego Mistrza, że w swych najbardziej podstawowych założeniach jego metoda opiera się właśnie na postępowym – jak na owe czasy – podejściu do praktyki Krishnamacharii.

więcej

Właśnie trwanie w stanie przemiany, nieustanne poszukiwanie zawsze było wpisane w ścisłą charakterystykę metody Iyengara. Sam Guruji był z natury niezwykle dociekliwym i kreatywnym człowiekiem. Jego potrzeba odkrywania nie dawała się łatwo zaspokoić, co skazywało jego dzieło na nieustanną zmianę, korektę, modyfikację. Metoda Iyengara w swej istocie była projektem w procesie tworzenia. Można więc zastanawiać się czy w ramach tej metody było coś stałego, co pomimo ewolucji jakiej podlegała, definiowało ją. Każdy kto miał do czynienia z tą praktyką – zwłaszcza jeśli była ona bliska swemu źródłu – odpowie twierdząco na to pytanie.

więcej

Guruji w tamtych dniach przed odejściem nie chciał iść do szpitala. Chociaż było coraz gorzej z jego sercem i nerkami. Czuł, że koniec jest bliski i … nie chciał umierać w łóżku. Tradycja nakazywała joginom umierać w kontakcie z Matką Ziemią – na podłodze. Pozostała wierna tej tradycji nawet jego nieżyjąca już od lat żona – Ramamani.

więcej